De requirements detective
Verborgen requirements en niet uitgesproken aannames kom je overal tegen. Het is mijn werk daar scherp op te zijn op kantoor. Zaken die “iedereen wel weet” zodat ze niet meer gechecked worden of het echt (nog) zo is en zaken die onuitgesproken blijven omdat er wordt aangenomen dat de ander wel hetzelfde zal denken of willen.
In het dagelijks leven had ik zo’n geval bij de hand toen ik (jaren geleden) op zoek was naar een repetitieruimte voor een koor. We kwamen een leuke ruimte tegen en vroegen aan de beheerder of die op de gewenste avond in de week vrij was en wat het zou kosten. Een gewenst antwoord volgde op beide vragen. Toen kwam de verrassing, “ja maar dat het gaat niet lukken!” Eh wat? “Nee het gaat niet kunnen.“
Na enig doorvragen bleek de aanname van de verhuurder dat we wel een kast nodig zouden hebben om zaken in op te slaan tussen de repetities en hij had niet meer een kast vrij. Nu hadden we geen kast nodig dus de deal was snel gemaakt. Soms is het echt zo simpel.
Soms zijn het ook in de professionele zin soms dit soort kleine basale aannames die je in de weg zitten. (of grote misvattingen)
Wat ik probeer te doen is op meerdere niveaus te schakelen met de mensen met wie ik samenwerk. Het is heel handig als je gewoon lekker met elkaar kan praten. Nu is mijn interesse heel erg breed en ik vind praktisch altijd wel een favoriet onderwerp van een ander waar ik ook echt geïnteresseerd in kan zijn. Dat is niet alleen leuk, maar er is dan ook veel minder de drempel om net wat grondiger door te vragen of nog wat extra te blijven praten.
De andere is om meerdere inputs met elkaar te correleren. Helaas gebruiken mensen dezelfde woorden met andere betekenissen of omschrijven ze hetzelfde op een andere manier. Ik heb gemerkt dat als ik dan letterlijk op pak wat me verteld wordt, het mis gaat. Dan ga ik rennen met de informatie waarvan ik dacht dat het waar was, en dan klopte het toch niet.
Nu mag ik graag detectives kijken, het doorvragen wat daar gebeurt moet, doe ik ook op het werk. De ene keer in de stijl van Barnaby, de andere keer in de stijl van Colombo.
Ik heb geregeld een spreadsheet bijgehouden van de “feitjes” en eisen die ik op tafel had liggen, met bron, en dan persoon en document, waar mogelijk.
Daarna, alsof het de “foute arrestatie” is in het verhaal, dit neerleggen en kijken wie begint te sputteren, dan komt naar boven wat verborgen was. Zodra het begrip en de neuzen dezelfde kant op staan komt dan de ontknoping altijd goed.