Wil je nu je antwoord of pas later als ik de onderbouwing ook heb?

“Wil je het antwoord nu snel hebben of wil je (waarschijnlijk) hetzelfde antwoord later degelijk onderbouwd hebben?”

Dit is een antwoord dat je van me kan krijgen. Ik weet dat dit mensen kan verwarren, dus je krijgt het (tegenwoordig) ook alleen als je me goed genoeg kent waardoor ik denk dat je het op zal pakken zoals ik het bedoel.

Mijn hersenen zijn namelijk razendsnel in het combineren van informatie en me te voorzien van het optimale antwoord. Het duurt wat langer voor de onderbouwing in stapjes eruit komt. Dat betekent dat ik erg nuttig ben tijdens een brainstorm of andere sessie waar ideeën snel gewogen moeten worden of er wel of geen moeite in moet worden gestoken ze verder uit te werken. Dit kunstje kan je niet (echt) trainen, je bent ermee geboren of niet.

Het positieve bijeffect van op deze manier informatie verwerken in je hoofd is dat als er nieuwe informatie beschikbaar komt, dit proces direct weer kan lopen. Ik heb geen uren denkwerk in het eerdere antwoord geïnvesteerd. Ik ben er niet mee getrouwd.

Daarmee kan ik mensen natuurlijk nog meer verwarren.

• Ofwel ze denken dat ik omdat al een antwoord heb, ik daarmee denk dat dat het antwoord is waar ik op vast zit, niet dus. 
• Ofwel ze snappen niet dat ik ineens 90 graden kan draaien. Dat laatste zal ik dan wel onderbouwen want anders denken mensen dat ze niet van me op aan kunnen. Dus dan krijg je iets als; “mensen, met deze nieuwe informatie moeten we kijken of we nog wel de goede kant op gaan” of “euhm, ik heb slecht nieuws, ik ben bang dat we het project moeten bijdraaien want met deze input/requirement/etc op tafel gaan we het niet redden zoals we gepland hadden”.

Als je een reeks snelle assessments van me wilt hebben tijdens een brainstorm wanneer de parameters steeds veranderen, ben ik dus je man. Heen en weer over verschillende mogelijke opties gaan is geen probleem. Schrijven we na de brainstorm de conclusies wel netjes in stapjes op in onze eigen tijd. Maar wees dan wel voorbereid, dat ik al terwijl een idee wordt voorgesteld, ik het waarschijnlijk al 3x heb geëvalueerd waar het fout zal gaan. 

Ik heb deze eigenschap geregeld met veel succes weten in te zetten. Maar één geval was  voor mij weer zo’n typische “told you so”.

Op een bepaald moment zat ik in een rol waar “ineens” Engelse managers de dienst uitmaakten, ik was de vorige lichting (Nederlandse) managers gewend die de inhoud aan hun experts lieten. Laten we zeggen dat deze Engelse managers niet zo goed waren met het vrije denken van Nederlandse subject matter experts de die bedrijfsdoelen als leidraad gebruiken en niet de politieke wind. De andere kant op was deze expert niet goed met te horen krijgen wat het (politiek) juiste antwoord is.
Tijdens een selectieproces van een leverancier voor een bepaald stuk technologie waar we het aantal gegadigden al hadden terug gebracht tot 1, werd er ineens een heel andere leverancier in geschoven, waarvan de CTO vond dat we die eigenlijk moesten kiezen… Ik hoorde het algemene verhaal van die leverancier en gaf meteen aan dat dat de slechtste keuze zou zijn voor het bedrijf. Hoewel ik heb geprobeerd mijn professionele eer en geweten in te zetten, moesten we tijdens elke stap in het proces die leverancier het voordeel van de twijfel geven zodat hoger management ze kon kiezen. Terwijl voor mij bij elke stap het herbevestigd werd dat dit de foute keuze was. Dit gaf natuurlijk spanningen waardoor ik om me heen ging kijken naar een rol waar ik beter tot mijn recht zou komen.
Toen ik uit die rol vertrok, kreeg ik van mijn manager te horen dat hij intussen inzag dat ik de hele tijd gelijk had gehad, maar toen was het contract al getekend… (told you so, story of my life)
Ik hoorde later nog geregeld van mijn opvolger dat het project maar niet live kon omdat het niet werkte met die leverancier. Goh, wat een verrassing 😃